Dlaczego kojarzymy Szatana ze złem?

Selegia napisał:

przez wieki i stulecia ludzie Kościoła, przerobili jego image tak, aby to on stał się tym złym, który staje przeciwko Bogu i jego Stworzeniu

Szatan już od czasów przedchrześcijańskich był kojarzony jako ten zły. Jednak judaizm nawet w swych początkach nie był religią całkowicie dualistyczną, bo Szatan nie był tam równoprawnym przeciwnikiem Jahwe, ale jedną z jego kreacji.

A skąd tak w ogóle się wziął? Pierwsze religie semickie były politeistyczne (nawet w księdze Genesis używa się jeszcze dla Boga liczby mnogiej), po wysunięciu się na przód kapłanów Ea (JHWH może znaczyć równie dobrze Jestem który jestem, albo Jestem którego nazywają Ea, jako, że w hebrajskim oba słowa mają bardzo podobną wymowę) szereg pomnijeszych bóstw (Baal, Moloch, etc.) był początkowo odsuwany na bok, coraz bardziej dyksryminowany, aż w końcu przypisano im rolę pomniejszych demonów, które chrześcijaństwo (i późny judaizm) scaliło w jedno - Szatana.

Poza tym koncepcja jednoznacznie złego Boga wydaje się być zdecydowanie judeistyczna i odziedziczona przez chrześcijaństwo. Przytaczać można przykłady Kali, czy Hadesa - te bóstwa nigdy nie były jednoznacznie złe, Kali np. miała aspekt boginii płodności, ale i zniszczenia, o ile dobrze pamiętam. Loki przez większą część mitologii nordyckiej także nie opowiada się jednoznacznie
po stronie Aesirów czy gigantów. Robi to dopiero po tym, jak zostaje ukarany przez bogów za zabicie Baldura (można się spierać, czy zrobił to z premedytacją, czy też miał to być jego kolejny żart). Więc mamy tu ten sam motyw co w judaiźmie i w chrześcijaństwie - ukaranie "tego drugiego".
Dla tego właśnie przedchrześcijańscy Skandynawowie nie znali pojęcia tak grzechu, jak i dobra czy zła. Rozróżniali oni dwie sfery, słońce i księżyc, ale respektowali oby dwie jako nierozłączne fragmenty ludzkiej duszy.